Wyobraźcie sobie Nasze magiczne Encanto tyle że odbite w niepokojącym, mrocznym zwierciadle. To właśnie Małe, duże – powieściowy pierwowzór Świata gdzieś indziej. Tutaj Magiczny Dar ma w sobie wiele smutku i ambiwalencji. Bliżej mu do ciążącej nad kolejnymi pokoleniami klątwy niż do cudownych mocy znanych z disneyowskich animacji.

Harold Bloom, jeden z najbardziej utytułowanych literaturoznawców naszych czasów, nazywa Małe, duże nieodkrytym arcydziełem. „Sądzę, że to najlepsza książka tego rodzaju od czasu Alicji w krainie czarów Lewisa Carolla” – pisze. Jednak nie jest to lektura łatwa. Nawet Bloom, zawodowo zajmujący się książkami, podkreśla, że Małe, duże to dzieło, które trzeba czytać wiele razy i za każdym razem odkrywa się w nim coś nowego. Zupełnie jak labiryntowy, czarodziejski dom Edgewood, który stanowi tu główne miejsce akcji.

Dla Marcina Czarnika i pracujących z nim młodych artystów zaczarowany dom staje się przede wszystkim metaforą teatru. To dziwne miejsce, które istnieje trochę naprawdę, a trochę umownie, dzięki czemu obnaża umowność wszystkiego, co braliśmy za bezdyskusyjnie realne. Miejsce, w którym czary zderzają się z rzeczywistością, pozwalając nam doświadczyć zarówno magiczności zwyczajnego, jak i – co jeszcze ciekawsze – rozczarowującej prozy kryjącej się za każdą magią.

Jedna z bohaterek powieści skarży się, że nasz świat, z którego wygnano mity, stracił sens i stanął na głowie. Ale może nie wszystko stracone? Może na naszej mapie wciąż zaznaczono punkty mocy, owe drzwi między światami? Tyle, że miejsca takiego nie nazywamy już dziś uroczyskiem ani zaklętym kręgiem, lecz po prostu – teatrem.

Marcin Napiórkowski 

UWAGA: W spektaklu wykorzystuje się efekt świateł stroboskopowych.

Czas trwania: 3 godz. (1 przerwa)
Kategoria wiekowa: 16+